موتورهای احتراق داخلی پره های خنک کننده داخل اینترکولر هوا به هوا اینترکولر هوا به مایع برای موتور دریایی.
اینترکولر که بیشتر در موتورهای توربوشارژ استفاده می شود، برای مقابله با گرمای تراکم و خیساندن حرارت در هوای ورودی تحت فشار استفاده می شود. با کاهش دمای هوای ورودی، هوا متراکم‌تر می‌شود (اجازه می‌دهد تا سوخت بیشتری تزریق شود و در نتیجه قدرت افزایش می‌یابد) و احتمال کمتری دارد که از پیش‌اشتعال یا ضربه آسیب ببیند. خنک کننده اضافی را می توان با پاشیدن یک غبار ریز به صورت خارجی بر روی سطح اینترکولر یا حتی در خود هوای ورودی برای کاهش بیشتر دمای شارژ ورودی از طریق خنک کننده تبخیری فراهم کرد.
اینترکولرها بسته به عملکرد و فضای مورد نیاز سیستم می توانند از نظر اندازه، شکل و طراحی به طور چشمگیری متفاوت باشند. بسیاری از خودروهای سواری از اینترکولرهای نصب شده در جلو که در سپر جلو یا دهانه کوره قرار دارند یا از اینترکولرهای نصب شده در بالای موتور استفاده می کنند. یک سیستم خنک‌کننده داخلی می‌تواند از طراحی هوا به هوا، طراحی هوا به مایع یا ترکیبی از هر دو استفاده کند. مراحل چندگانه فشرده‌سازی در موتورهای خودرویی که در آنها از چندین مرحله القایی اجباری استفاده می‌شود (مثلاً یک توربو دوقلو یا متوالی). موتور دو شارژر)، خنک‌سازی درونی معمولاً پس از آخرین توربوشارژر/سوپرشارژر صورت می‌گیرد. با این حال می توان از اینترکولرهای جداگانه برای هر مرحله از توربوشارژ/سوپرشارژ استفاده کرد، مانند ماشین مسابقه سرعت زمینی JCB Dieselmax. برخی از موتورهای هواپیما نیز برای هر مرحله از القای اجباری از خنک کننده اینترکولر استفاده می کنند. در موتورهای با توربوشارژ دو مرحله ای، اصطلاح اینترکولر به طور خاص می تواند به کولر بین دو توربوشارژر اشاره کند و اصطلاح پس کولر برای کولر واقع بین توربو مرحله دوم و موتور استفاده می شود. با این حال، اصطلاحات اینترکولر و کولر هوای شارژ نیز اغلب بدون توجه به موقعیت مکانی در سیستم ورودی استفاده می‌شوند. روش انتقال حرارت اینترکولرهای هوا به هوا مبدل‌های حرارتی هستند که گرما را از هوای ورودی مستقیماً به جو منتقل می‌کنند. از طرف دیگر، اینترکولرهای هوا به مایع، گرما را از هوای ورودی به مایع میانی (معمولاً آب) منتقل می کنند، که به نوبه خود گرما را به جو منتقل می کند. مبدل حرارتی که گرما را از سیال به اتمسفر منتقل می کند به روشی مشابه رادیاتور اصلی در سیستم خنک کننده موتور با آب خنک کار می کند یا در برخی موارد از سیستم خنک کننده موتور نیز برای سیستم خنک کننده داخلی استفاده می شود. اینترکولرهای هوا به مایع معمولاً به دلیل اجزای اضافی تشکیل دهنده سیستم (مانند پمپ گردش آب، رادیاتور، سیال و لوله کشی) نسبت به همتایان هوا به هوا خود سنگین تر هستند.
اکثر موتورهای دریایی از خنک کننده های هوا به مایع استفاده می کنند، زیرا آب دریاچه، رودخانه یا دریا به راحتی برای اهداف خنک کننده قابل دسترسی است. علاوه بر این، بیشتر موتورهای دریایی در محفظه های بسته قرار دارند که در آن دستیابی به جریان هوای خنک کننده خوب برای یک واحد هوا به هوا دشوار است. اینترکولرهای دریایی به شکل یک مبدل حرارتی لوله‌ای هستند که هوا از اطراف مجموعه‌ای از لوله‌ها در محفظه کولر عبور می‌کند و آب دریا در داخل لوله‌ها در گردش است. مواد اصلی مورد استفاده برای این نوع کاربردها برای مقاومت در برابر خوردگی آب دریا هستند: مس نیکل برای لوله ها و برنز برای پوشش های آب دریا. جایگزین ها یک جایگزین برای استفاده از خنک کننده های اینترکولر - که این روزها به ندرت استفاده می شود - تزریق سوخت اضافی به داخل بود. محفظه احتراق، به طوری که فرآیند تبخیر سیلندرها را خنک می کند تا از کوبیدن جلوگیری شود. با این حال نقاط منفی این روش افزایش مصرف سوخت و انتشار گازهای خروجی از اگزوز بود.
