مقایسه رادیاتورهای مسی و آلومینیومی

بحث های زیادی در مورد اینکه رادیاتور مسی یا آلومینیومی بهتر خنک می شود وجود دارد. برای هر ماده مزایا و معایبی وجود دارد. از نظر علمی ثابت شده است که مس در واقع گرما را بهتر از آلومینیوم منتقل می کند. تعمیر آن در بیشتر موارد نسبت به آلومینیوم آسان تر است و تا چند سال گذشته هزینه بسیار کمتری داشت. معایب رادیاتور مسی تفاوت وزن (آلومینیوم بسیار سبک تر) و اتصالات لحیم کاری است که آن را به هم نگه می دارد. لحیم کاری که لوله ها را روی پره ها محکم می کند، گرما را به سرعت مس منتقل نمی کند و سرعت انتقال حرارت را کاهش می دهد. وجود لحیم کاری در جایی که لوله ها به هدرها لحیم می شوند نیز علت اصلی چیزی است که به "شکوفه لحیم کاری" معروف است. من مطمئن هستم که همه شما مدتی به داخل یک رادیاتور نگاه کرده اید و بقایای سفیدی که در اطراف لوله ها رشد می کنند را مشاهده کرده اید. این رشد نتیجه واکنش های شیمیایی فلزات مختلف (لوله های برنجی، هدر مسی، لحیم کاری سرب/قلع) و آهک و سایر مواد شیمیایی موجود در مخلوط آب/ضد یخ است. در دهه 1990 برخی از تولیدکنندگان شروع به استفاده از فرآیندی به نام "Copubraze" کردند که لحیم کاری بین لوله ها و هدرها را از بین می برد. لوله ها به جای لحیم کاری لحیم کاری شدند که از مشکل شکوفایی لحیم جلوگیری کرد و همچنین هسته بهتری ایجاد کرد. با این حال، این فرآیند پرهزینه‌تر بود و بیشتر تولیدکنندگان به دلیل کاهش وزن، آلومینیوم را ترجیح می‌دادند. سازندگان هسته مس نیز شروع به استفاده از لوله‌های کوچک‌تر و نازک‌تر کردند تا مایع خنک‌کننده را به مقادیر کمتری تجزیه کنند تا خنک‌سازی بیشتر بهبود یابد. لوله‌های کوچک‌تر بسیار راحت‌تر مسدود می‌شوند، به‌خصوص زمانی که مالک خودرو به فواصل شستشوی توصیه‌شده سیستم خنک‌کننده پایبند نیست. آنها همچنین از مواد نازک تری برای کاهش وزن و بهبود انتقال حرارت استفاده کردند، اما طول عمر آن کاهش یافت.

رادیاتورهای آلومینیومی جوش داده شده یا "آلومینیوم لحیم کاری" هستند و قطعه تمام شده 100٪ آلومینیوم است. این امر فلزات غیرمشابه و مشکلات لحیم کاری را که رادیاتورهای مسی را تحت تأثیر قرار می دهند، از بین می برد. رادیاتورهای آلومینیومی همچنین می‌توانند از لوله‌های عریض‌تری استفاده کنند که سطح تماس بیشتری از لوله‌ها به پره‌ها ایجاد می‌کند و به دفع سریع‌تر گرما کمک می‌کند. اکثر رادیاتورهای آلومینیومی از لوله های عریض 1â استفاده می کنند و برخی از تولیدکنندگان مانند Griffin لوله های 1.25â و 1.5â را نیز ارائه می دهند. رادیاتورهای مسی سنتی معمولاً از لوله های ½â استفاده می کنند، بنابراین یک رادیاتور مسی 4 ردیفه دارای سطح تماس باله کمی کمتر از یک هسته آلومینیومی 2 ردیفه با لوله های 1â است، در صورتی که از دست دادن سطح تماس در انتهای منحنی لوله ها را در نظر بگیرید. اکثر رادیاتورهای مسی OEM با لوله هایی در مرکزهای 9/16 از یکدیگر ساخته شده اند. تمام هسته‌های آلومینیومی با لوله‌ها در مراکز 7/16â یا 3/8â ساخته شده‌اند که هسته‌ای متراکم‌تر و کارآمدتر از هسته‌های مسی استاندارد ایجاد می‌کنند. او به طور کلی به مشتریان می‌گوید که راندمان بالا (لوله‌های 7/16 یا مراکز نزدیک‌تر) مسی چهار ردیفه مانند یک هسته آلومینیومی با دو ردیف لوله 1â خنک می‌شود. اگر خنک کننده بیشتر از هر یک از این طرح ها از رادیاتور مورد نیاز باشد، یک هسته آلومینیومی با دو ردیف 1.25 ضخیم ترین چیزی است که برای کاربرد خیابانی توصیه می شود. ضخیم تر از آن است و ممکن است در کشیدن هوا از طریق هسته با سرعت کم یا وقتی در چراغ راهنمایی هستید مشکل داشته باشید.

آلومینیوم مزیت 30 تا 40 درصد وزن کمتر را دارد. برای یک مسابقه دهنده این یک مزیت بزرگ نسبت به مس است. همچنین می‌توان آلومینیوم را برای کسانی که به ظاهر نمایشی اهمیت می‌دهند، به صورت آینه‌ای پرداخت کرد. در مورد خوردگی هیچ کدام مزیتی ندارند. هسته رادیاتور مسی که بدون محافظت رها شود سبز می شود و به سرعت خراب می شود به خصوص در یک محیط مرطوب. به همین دلیل است که رادیاتورهای مسی همیشه رنگ مشکی بوده اند. اگر آلومینیوم در برابر عناصر محافظت نشود، اکسید می شود.