عملکرد اتلاف حرارت رادیاتور آب خنک با سرعت جریان مایع خنک کننده (آب یا مایع دیگر) نسبت مستقیم دارد و سرعت جریان مایع مبرد با قدرت پمپ آب سیستم تبرید مرتبط است. علاوه بر این، ظرفیت گرمایی آب زیاد است که باعث می شود سیستم تبرید آب خنک ظرفیت بار گرمایی خوبی داشته باشد. این معادل 5 برابر سیستم خنک کننده با هوا است و مزیت مستقیم آن این است که منحنی دمای عملکرد CPU بسیار صاف است. به عنوان مثال، سیستمی که از رادیاتور خنک‌کننده هوا استفاده می‌کند، هنگام اجرای برنامه‌ای با بار سنگین CPU، در مدت زمان کوتاهی افزایش دما را تجربه می‌کند یا ممکن است از دمای هشدار CPU بیشتر شود. با این حال، یک سیستم اتلاف حرارت با آب خنک به دلیل ظرفیت گرمایی زیاد، نوسانات حرارتی نسبتاً کمی دارد. خیلی بیشتر.
از منظر اصول اتلاف حرارت آب خنک کننده، می توان آن را به دو دسته خنک کننده آب فعال و خنک کننده آب غیرفعال تقسیم کرد. علاوه بر داشتن تمام لوازم جانبی رادیاتور آب خنک کننده، خنک کننده آب فعال همچنین نیاز به نصب یک فن خنک کننده برای کمک به اتلاف گرما دارد که می تواند تأثیر اتلاف گرما را تا حد زیادی بهبود بخشد.
خنک کننده غیرفعال آب هیچ فن خنک کننده ای نصب نمی کند و فقط برای دفع گرما به خود رادیاتور آب خنک کننده متکی است. حداکثر مقداری هیت سینک برای کمک به اتلاف گرما اضافه می شود. این روش خنک‌کننده آبی نسبت به خنک‌کننده‌ی فعال با آب کارایی کمتری دارد، اما می‌تواند به یک اثر کاملاً بی‌صدا دست یابد.
دمای بالا نه تنها باعث ناپایداری سیستم می شود، عمر سرویس آن را کوتاه می کند، بلکه ممکن است حتی باعث سوختن برخی از قطعات شود. گرمایی که باعث دمای بالا می شود از بیرون کامپیوتر نمی آید، بلکه از داخل کامپیوتر می آید. وظیفه رادیاتور جذب این گرما و اطمینان از نرمال بودن دمای قطعات کامپیوتر است. انواع مختلفی از رادیاتورها وجود دارد. پردازنده‌ها، کارت‌های گرافیک، چیپ‌ست‌های مادربرد، هارد دیسک‌ها، شاسی، منابع تغذیه و حتی درایوهای نوری و حافظه همگی به رادیاتور نیاز دارند. این رادیاتورهای مختلف را نمی توان با هم مخلوط کرد و رایج ترین آنها رادیاتور CPU است. . روش های اتلاف حرارت را می توان به خنک کننده هوا، لوله های حرارتی، خنک کننده آب، تبرید نیمه هادی، تبرید کمپرسور و غیره تقسیم کرد.
