نقش اساسی در بازیابی انرژی
یک مبدل حرارتی چه چرخشی و چه صفحه ای، در چارچوب بازیافت انرژی عمل می کند. در انتقال گرما یا سرما، تسهیل فرآیندهای گرمایش یا سرمایش بسیار مهم است. با این حال، انرژی حرارتی منتقل شده از یک سیستم بازیابی حرارت هوا به هوا به هوای عرضه شده به عنوان گرمای احیا کننده طبقه بندی نمی شود. پمپ های حرارتی علیرغم نقش ابزاری مبدل حرارتی در بازیابی انرژی که اغلب تا سه برابر کارآمدتر از پمپ های حرارتی است، به عنوان قابل تجدید تعریف می شوند. فاکتورهای عملکرد فصلی یک سیستم بازیابی حرارت هوا/هوا بین 12 تا 25 است، در حالی که فاکتورهای عملکرد فصلی یک پمپ حرارتی بین 3 تا 6 است. در نتیجه، روایت به سمت طبقه‌بندی آن به عنوان غیرقابل تجدید منحرف می‌شود، برخلاف همتای پمپ حرارتی آن
پیچیدگی ها هنگام در نظر گرفتن منبع گرما یا سرما برای این سیستم ها ظاهر می شود. یک پمپ حرارتی با استفاده از منابع طبیعی تجدید پذیر، با روایت انرژی تجدیدپذیر همسو می شود. مسئله این است که منبع انرژی گرمایی نیست که تعیین می کند انرژی گرمایی احیاکننده است یا نه، بلکه سیستم است که انرژی گرمایی را قابل استفاده می کند. علاوه بر این، هنگامی که یک پمپ حرارتی از هوای برگشتی از سیستم تهویه ساختمان استفاده می کند، گرمای استخراج شده به یک منبع تجدیدپذیر تبدیل می شود که قادر به گرم کردن آب و دیگ های برق است. به عنوان مثال، در واحدهای هوای خروجی توالت، چنین است. این واحدها تنها یک جریان حجمی هوای خروجی دارند و از گرمای اتلاف از طریق پمپ حرارتی برای گرم کردن آب آشامیدنی استفاده می کنند که به عنوان گرمای احیا کننده طبقه بندی می شود. با این حال، زمانی که این گرمای استخراج‌شده از هوای برگشتی در مبدل‌های حرارتی صفحه‌ای یا سیستم‌های هوای احیاکننده برای تامین گرمای هوا استفاده می‌شود، خط‌کشی تار می‌شود.
در برخی بازارها، سطح دمایی که گرما در آن بازیافت می‌شود، بر طبقه‌بندی آن به عنوان تجدیدپذیر تأثیر می‌گذارد. مبدل های حرارتی تمایل دارند در دماهای پایین تری نسبت به منابعی که از آنها انرژی را مهار می کنند کار کنند. به نظر می رسد این واگرایی در سطوح دما نقش تعیین کننده ای در طبقه بندی انرژی گرمایشی تجدید پذیر ایفا می کند.
